Moet er nog glitter zijn?

Er werd lang getwijfeld ... heel lang ... Er zijn al vele naaimadammen mij voorgegaan, met pareltjes van blogs. Past de mijne daar nog bij? Er zal nog wel een gaatje te vinden zijn zeker?

Waar zo mogelijk nog langer over werd getwijfeld, was het naaisel voor de beginpost. Zeg nu zelf, dat eerste naaisel, da's een beetje een statement. Daar gebruik je niet rimpelrok nr. 12 voor.
Oja, rimpelrok, daaraan kan je meteen afleiden dat er hier een dochter rondloopt. Eentje van 8. Op die leeftijd begint ze wat inspraak te eisen in wat er genaaid wordt voor haar. Haar eisen zijn voorlopig nog vrij eenvoudig en in één woord te bevatten: roos. Een typisch meisje-meisje dus, met een voorliefde - naast roze - voor kleine prullaria en glitter overal. Om u een beeld te schetsen: vandaag had ze een nieuwe prinsessenjurk aan. Na wat ronddraaien, konden we "de vloer is glitter" spelen ...
Het roze en de glitter hebben echter concurrentie. In de vorm van 2 broers. Een grote broer van bijna 11 en een kleine van bijna 4. Naast de roze prullen staan er dus steevast autootjes geparkeerd en even verderop foetert de puber over de glitter op zijn broek en tablet.

Maar ik wijk af: dat eerste naaisel dus. Het was zowaar de reden waarom het beginnen van de blog wat op de lange baan werd geschoven. En toen zag ik het licht. Ik naaide een jurk en bij elk stiksel ging het lichtje wat feller branden. Dit zou het gaan worden. Een mooi jurkje, helemaal de stijl van de dochter.

Ik presenteer de jurk die de spits afbijt: Laure van StraightGrain.

Eerder maakte ik al de qipaoversie van deze jurk. Nu koos ik voor de dropwaistversie met striklint. Na die qipaoversies wist ik al wat ik moest aanpassen voor Klara. Ik knipte de 4 jaar (die zit perfect in de breedte), verlengde het lijfje en de mouwen en verbreedde de bovenkant van de schouders met 1,5 cm.

Het stofje is een katoentje van twee kleur garen: rood en wit. In de ogen van de dochter is het roze, dus zij is fan.

Wat ik niet verlengde, was het rokdeel. En dat had ik dus beter wel gedaan. Het resultaat is een limiet onzedig pittig kort jurkje. Gelukkig kan het er nog mee door met broekkousen onder. Bij een volgende versie weet ik wat aanpassen. 

Er bleef nog een stuk van ongeveer 50 cm op stofbreedte over. Daarvan naaide ik een plooirokje op tailleband met knoopsgatenelastiek.

 Omkeerbare pailletten: de ultieme combinatie van frul en glitter en dus een absolute hit bij de dochter!

Het is gebeurd, de eerste post! Pfieuw!