Tencel: een nieuw favorietje

De Aurora ... Toen ik die jurk voor het eerst zag in de LMV nr.6 van 2022 was ik meteen onder de indruk van het mooie model. De aandacht ligt echter sterk op de mouwen en met mijn brede schouders is dat net iets dat ik moet vermijden. Met een beetje spijt bladerde ik dus verder. Enkele weken later verscheen er online een wondermooie versie van een andere naaister en het liet me niet meer los. Ik pakte het boekje er nog eens bij en bestudeerde de foto's. De fladdermouwen maken de schouders optisch breder, maar met een heel soepel stofje zou dat misschien nog wel meevallen?

Ik besloot een poging te wagen in viscose. Omdat het model van het rokgedeelte recht is, is viscose hiervoor weer niet de beste keuze. Daarom koos ik bij de Stoffenstraat een goedkope viscose uit in de sale. Wordt het dan niets, dan is dat niet zo erg. De soepelheid zorgde er inderdaad voor dat ik geen bodybuilderachtige schouders kreeg, maar voor het rokgedeelte was wat meer stevigheid gewenst. Desondanks is die eerste versie zeker draagbaar en ik heb die jurk dan ook volledig afgewerkt.

Hierna bezocht ik enkele online stoffenwinkels en kwam tot de conclusie dat tencel (lyocell) zomaar eens de ideale stof zou kunnen zijn voor dit model. Heel soepel, maar ietsje zwaarder en dus beter doorvallend. Weer bij de Stoffenstraat kocht ik een tencel in een prachtig donker oudgroen (en bijpassende knoopjes) en nam de proef op de som.

En, wow, wat ben ik content met het resultaat! 

Zoals gewoonlijk moest ik een en ander aanpassen. Alle panden werden doorgeknipt om 2 cm toe te voegen aan de romp. De zoom onderaan werd met maar liefst 13 cm ingekort. Aangezien de Aurora al helemaal tot bovenaan sluit, leek mij een rokdeel tot onder de knie een beetje te veel van het goede. Aan de taille ging er 1,5 cm af van de rugnepen. 

De rand van de mouwen is netjes afgewerkt met een rolzoompje waardoor de stof mooi golvend valt.

Even zag het er naar uit dat dit een naaisel zonder haperingen zou worden ... maar u voelt mij al aankomen, zeker? Wat komt er helemaal op het einde? Uhuh, knoopsgaten! Een Aurora telt 11 knoopsgaten. En ik heb er wel 16 moeten naaien. En geloof mij, knoopsgaten tornen uit tencel van een garen in dezelfde kleur als die tencel ... Aaargh! Pas na vijf keer vloeken zuchten, ontdekte ik eindelijk de boosdoener. Blijkbaar was mijn stiknaald aan het puntje beschadigd geraakt, waardoor de onderdraad er af en toe aan bleef haperen. Nieuwe naald in de machine en hopla! 11 propere knoopsgaten. Oef!

Conclusie? Hartje voor tencel!