Ontboezemingen

Na mijn laatste winternaaisel, dat trouwens al uit de kast werd gehaald toen er plots weer sneeuw viel, werd het tijd om de lente in huis te halen. 

Frisse kleurtjes zijn helemaal in dit voorjaar, dus toen ik bij De Stoffenmadam een mooie lila viscosecrêpe met gele bloemetjes zag verschijnen, was ik verkocht. Uit de La Maison Victor van mei-juni 2021 plukte ik de Tamara jurk. 

Online was te lezen dat heel wat naaisters last hadden met de pasvorm van de Tamara. Dat had vooral te maken met gebrek aan plaats voor de boezem. Nu kan ik niet echt van rondborstigheid beticht worden (snik), maar uit voorzorg maakte ik toch een proefstuk van het bovendeel van de jurk. En wat ik online las, klopte wel. Ik pas erin, maar meer 'ik' zou er niet meer bij geraken. Als toemaatje kwam ik ook tot de conclusie dat het bovenste patroondeel een beetje verlengd moest worden. Toch blij dus dat ik de tijd heb genomen om dat proefstuk te maken.

De viscosecrêpe is een vloeiende, glibberende stof, wat het uitsnijden van de patroondelen niet makkelijk maakte. Vooral voor de grote rokdelen was dit een uitdaging omdat ze niet eens op mijn snijmatten pasten. 

Het in elkaar naaien ging dan weer verrassend vlot. Mijn machines wisten gelukkig wel weg met het dunne stofje. Op het einde nog even een spannend moment: knoopsgaten in viscosecrêpe. Maar ook dit ging vlot. 

Ik trok de jurk aan en was best tevreden. Alles paste erin, de stof zit niet gespannen rond de knopen. Alleen rond de taille zat het nogal ... losjes. Mijn holle rug vraagt wel vaker om rugnepen. Ik trok de jurk weer uit, speldde nepen in de rug met speldjes en trok ze weer aan (auw, speldenprikjes). Dat was beter dus ik naaide de nepen erin. Aangezien de rugband al afgewerkt was, is dit niet echt volgens de regels van de kunst zo, maar het werkt, dus nah!