(Sh)Jack(et)!

De dochter des huizes is al een echte puber ondertussen. Het is mooi om te zien hoe ze haar eigen stijl en smaak ontdekt en ontwikkelt. Qua kledij weet ze al goed wat ze wil (en niet wil). Zo gaat ze soms op zoek naar specifieke stuks waardoor we vaker dan vroeger in kledingwinkels terechtkomen. Sommige dingen zijn voor mij toch wat te ingewikkeld om te maken.

Enige tijd geleden ontdekte ze de shacket. Dat is, kort uitgelegd, een mix van een jasje (jacket) en een hemd (shirt). Ondertussen heeft ze drie exemplaren in de kast hangen. Twee gekocht en eentje ... yep, door mij genaaid. 

Ik vertrok hiervoor vanuit het Jack hemd, een kinderpatroon uit LMV (nr.6 / 2021). Dat is eigenlijk een patroon voor een ruim jongenshemd, maar doet ook prima dienst als shacket. Aan de hand van een gekochte shacket bepaalde ik de juiste maat en na goedkeuring van de dochter kocht ik een mooie corduroy met brede ribbel in een hippe okerkleur bij de Stoffenstraat.

De originele Jack heeft deelnaden die ik allemaal liet vallen. In de plaats daarvan naaide ik borstzakken op het voorpand. 

Hoewel het naaien vlot ging, stak er toch een obstakel de kop op. Bij het overnemen van het patroon verscheen er cartoonsgewijs een vraagteken boven mijn hoofd toen ik aan het beleg van het voorpand kwam. Het leek mij onwaarschijnlijk dat dat zou gaan passen. Voor de zekerheid knipte ik het beleg uit een stofrest van een ander project om het geheel eens samen te spelden en het klopte inderdaad niet. Gelukkig is zo'n belegdeel niets ingewikkelds en kon ik het gewoon zelf tekenen.

Een tweede obstakel kwam helemaal op het einde tevoorschijn. Zo'n grove corduroy is vrij dik en schuift niet zo heel vlotjes. Bij het in elkaar naaien was dat geen probleem dankzij de boventransportvoet, maar mijn knoopsgatvoet vond die stof maar niets. Dus gooiden we het over een andere boeg. In een doos met fournituren zat immers nog een pakje grote bronzen drukknopen. Tof, tof, want zo kon ik nog eens met de hamer zwieren. Ik heb er ook een knijptang voor, hoor, maar als het écht goed vast moet zitten, gaat er niets boven een flinke tik met de hamer.

Het poseren was lang geleden voor de dochter en ging, zoals u kunt zien, gepaard met veel lachbuien!