Kolder in de kop

Als het even kan dan wissel ik graag af tussen eenvoudige, vertrouwde naaisels en projecten met wat meer uitdaging. Meer uitdaging hoeft daarom niet gelijk te staan aan moeilijk, maar kan bijvoorbeeld ook een kledingstuk zijn waar ik nog niet veel ervaring mee heb.
Ik had zin in dat laatste en ik had zin in gerief voor de jongste zoon. In mijn kast lag nog een schoon lapje katoen dat ik ooit kocht met bestemming 'hemd'. In de schuif daaronder lag het patroon Theo van Zonen09. De optelsom was dus snel gemaakt.

Mijn plan: een hemd met lange mouwen, borstzakje, paspel, maar zonder de kenmerkende 'hoekjes' van het patroon. Het stofje zelf moest de blikvanger worden.
De realiteit: toen ik mijn metertje stof openvouwde, bleek dat metertje niet echt een metertje te zijn. Met 25 cm minder op de teller kon ik mijn plannen al omgooien nog voor ik goed en wel begonnen was. Lange mouwen werden korte mouwen en wat moet dat kind uiteindelijk met een borstzakje?

Paspels, knopen en garen werden uitgehaald op zoek naar een bijpassende kleur. Een muntgroene paspel, ecru garen en eenvoudige groene knoopjes werden uit de voorraad geplukt. Tussen het garen vond ik zelfs hetzelfde groen als de knoopjes om ze er mooi aan te kunnen zetten. En toen ... toen kreeg ik de kolder in mijn kop ... denk ik ... In ieder geval kan ik me geen andere verklaring bedenken voor mijn beslissing om ook groene knoopsgaten te maken. Contrasterend met de stof. Zodat het goed opvalt als ze scheef staan. *kuch*

De kleur van de bollen is groen. Het lijkt wat blauw op de foto, maar het is eigenlijk groen.

Omdat er minder stof voorhanden was dan er hoorde te zijn, werd er eerst wat gepuzzeld met de patroondelen. Dat bleek uiteindelijk nog goed mee te vallen. Lange mouwen waren zeker geen optie, maar een rugdeel met plooi kon er nog uit en er werd geopteerd voor de retrokraag. Er werd even getwijfeld over nog wat meer puzzelen om er toch nog een borstzakje uit te pitsen, maar ik was te lui besloot het mooie lijnenspel van de print niet te doorbreken. Uiteindelijk bleef er van mijn stof niets over dan wat slierten.

Muntkleurige paspel bij groene bollen. Dat blauw is in 't echt écht groen.

Met hemden heb ik nog niet veel ervaring en de uitdaging ligt er voor mij dan in om een afwerking te krijgen waar ik blij van word. De kraag is daarbij het moeilijkste deel. Dankzij de glasheldere fotohandleiding ben ik wreed content van de kraag van dit hemd. De punten mochten misschien iets 'puntiger' zijn, een werkpuntje (haha) voor volgende keer.

Irritante kleur! Groen! Groen, zeg ik u!

Vóór het instikken, moeten de mouwdelen afgewerkt worden. Ik haalde dus de eerste mouw door de overlock, legde die op de tafel, haalde de tweede mouw door de overlock, legde die boven op de eerste mouw en kreeg terstond een hartverzakking. Echt hé, daar lagen ze onmiskenbaar te blinken op mijn naaitafel: twee (2!) LINKERmouwen!!! Lichtelijk panikerend grabbelde ik de stofresten vast - u weet wel, die slierten waarover ik het hierboven had - dat werd natuurlijk niks. Een zenuwachtige zoektocht naar de stof op het wereldwijde web leerde me wat ik al wel wist - niet meer te vinden. Er zat dus niets anders op dan een linkermouw in het rechtermouwgat te naaien.

Om er vanaf te zijn, werd de koe meteen bij de horens gevat. Behoedzaam werd de mouw ingestikt en op een klein vals plooitje na - even stukje tornen en terug stikken - was het resultaat best behoorlijk. Ik vind dat het zelfs niet opvalt. Als ik het niet zeg, weet niemand het. En dus zet ik het op internet. Maar u kunt zwijgen, toch?

Na al die mouwstress zat ik natuurlijk nog steeds met die kolder in mijn kop. Nee, die verdwijnt dus blijkbaar niet door andere akkefietjes. Op een resterend sliertje stof werd een proefknoopsgat genaaid en goed bevonden. Met een nogal klein hartje werd daarna de knoopsgatenvoet op de goede stof gezet. En kijk, kolder hoeft dus niet tot kommer te leiden!

 Zucht ... en toch is het groen, hé. Gelooft ge mij nog?

Knoopjes aannaaien en - tadaah - een hemd voor Emiel!

Ik kreeg hem zover om te poseren. 

Ik kreeg hem niet zover om eerst zijn haar te mogen 'platleggen' met een natte kam.

Stof: Utopia van Art Gallery.

Nota's aan mezelf:

- i.v.m. de maat: dit is een normale 3 jaar. Past perfect, maar is niet op de groei. Volgende keer maatje groter knippen.

- i.v.m. de mouwen: ge zijt een kieken! Volgende keer 1 linker en 1 rechter knippen!