Wilde plannen

Het wordt dringend tijd om nog eens een naaisel voor mijn oudste zoon op de blog te zetten. U zou zo maar eens kunnen beginnen denken dat dat kind niets zelfgemaakt krijgt. Ik geef grif toe dat het percentage zelfmaak in zijn kleerkast niet zo groot is als bij de dochter en de jongste zoon, maar ik heb wilde plannen om daar verandering in te brengen. Het doel is om bij zijn volgende groeischeut een koop/zelfmaak-verhouding van minstens fiftyfifty te halen voor sweaters. Dat ik dat hier neerpen, is meteen een stok achter de deur. Volgend jaar mag u mij vragen hoe het zit met die kleerkast en dan zullen we zien welke tint rood mijn hoofd gaat aannemen (afhankelijk van de bereikte verhouding). In zijn huidige stapel sweaters past hij nog heel vlotjes in, dus ik heb gelukkig ruim tijd.

Ik besloot om van start te gaan met een ondertussen vertrouwd patroon - de Mikina van ‘I love Sweaters’ (eerdere versies vindt u hier en hier) - en naaide meteen twee exemplaren.

De eerste versie is rechttoe rechtaan. Bij Fabrik Unik kocht ik deze kakigroene french terry met panters. In combinatie met zwarte boordstof verkreeg ik een mooie, sobere sweater.

Op zoek naar een bijpassend stofje voor de voering van de kap ontdekte ik in mijn restjesdoos nog een klein lapje van de kakigroene tricot van deze jurk. Die blijkt van hetzelfde merk te zijn (Qjutie Kids) en dus de exact zelfde tint van groen. Zo zalig als ge de ideale combinatie gewoon tussen de restjes vindt! 

In de tweede versie kroop flink wat meer werk.
De magnifieke french terry die ik hier verwerkte - de grill XL in dynablauw van See You at Six - vereist natuurlijk doorlopende lijnen. Bij een katoenen stof (zoals voor deze jurk) is dat al een heel gepruts. Kunt u zich voorstellen wat dat geeft met een rekbare stof? Na het nodige gestuntel (en een meter of twee wondertape - serieus, geef de mens die dat uitgevonden heeft een standbeeld!) komen alle lijnen overeen ... met uitzondering van eentje (aan de hals). Maar dat was de bedoeling, hoor ... om het ‘rebelse’ karakter van de trui in de verf te zetten. Ik was niet gewoon een speldje vergeten steken, hoor. *kuch*

Doorlopende lijnen in de naden

Om het geheel wat op te peppen besloot ik een opschrift te voorzien. Ik kocht enkele kleurtjes flexfolie en opteerde uiteindelijk voor het gele. Bij gebrek aan een snijplotter tekende ik elke letter met de hand in spiegelbeeld op de achterkant van de folie en ging scrupuleus aan het knippen. Ik koos voor het woord REBEL in een eenvoudig lettertype. Leuk, stoer en niet te veel hoekjes en kantjes om te knippen. Om het ‘rebelse’ nog meer te benadrukken zette ik de E’s onder de lijn en naaide ik aan een van de mouwen een gele polsboord ipv een blauwe.    
De SYAS stof en bijpassende boordstof komen ook van bij Fabrik Unik, de flexfolie kocht ik bij Stof op Zolder.